Osmanlı Türkçesinde Türkçe kökenli kelimelerde , özellikle eski kelimeler için, yazılışları ile okunuşları farklıdır. Bazı okunuş farklı olan sesler aşağıdaki gibidir :

Kâf-i Farisi (ﮒ ) olarak yazılır ancak Y veya V olarak okunur. (Bazı kitaplarda bu kullanım için ayrı bir harf olarak düşünülür ve bu harf için Kâf-i Yâyi veya Kâf-i Vâvi adı kullanılır). Örneğin بگ ifadesi Beg(ğ) şeklinde yazılmasına rağmen Bey şeklinde okunur. Örneğin گوگده ifadesi Gög(ğ)de şeklinde yazılmasına rağmen gövde şeklinde okunur
Bazı kelimelerde yazılan Kef ( ك ) okunmaz. Örneğin ىگرمى ifadesi Yig(ğ)irmi şeklinde yazılır ancak Yirmi olarak okunur
Bazı kelimelerde Ye ( ي ) harfi İ veya I şeklinde değil E şeklinde okunurlar. Örneğin ديمك ifadesi Dimek şeklinde yazılmasına rağmen Demek olarak okunur.